Κάτω από το κάστρο αξίζει να δείτε τον Λυκιακό τάφο που χρονολογείται στον 4ο αιώνα ή στις αρχές της ελληνιστικής περιόδου και παραπέμπει στα ταφικά μνημεία της Λυκίας (Λύκιοι ονομάζονταν οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας γιατί ο θεός τους, ο Λύκιος Απόλλωνας, λατρευόταν με την μορφή λύκου). Είναι λαξευμένος στο βράχο και έχει ναόσχημη, ιωνικού ρυθμού, πρόσοψη. Θα τον βρείτε περπατώντας το περιφερειακό μονοπάτι που συνδέει το φάρο με το Μανδράκι. Αποτελεί απόδειξη των στενών σχέσεων των κατοίκων με την απέναντι ακτή της Μ.Ασίας.      

Λίγο έξω από το μικρό αεροδρόμιο του Καστελόριζου ξεκινά ο δρόμος (σχεδόν 1 χλμ.) που οδηγεί στο Παλαιόκαστρο, το σημαντικότερο μνημείο του νησιού. Είναι ένας αρχαίος οικισμός με πολλά κτίσματα και δεξαμενές. Τέσσερις εκκλησίες βρίσκονται μέσα στα όρια του οικισμού και μία έξω από αυτόν, η Αγία Μαρίνα, απ’ όπου η θέα στη Μεγίστη και στις τουρκικές ακτές είναι θαυμάσια. Λόγω της μορφής του το φρούριο θεωρείται ότι κτίστηκε ανάμεσα στα τέλη της κλασικής και στις αρχές της ελληνιστικής περιόδου (η αρχική φάση τοποθετείται στον 4ο αι.). Δέχθηκε προσθήκες και αλλαγές στη ρωμαϊκή εποχή και συνέχισαν να το χρησιμοποιούν στη βυζαντινή περίοδο και επί της κυριαρχίας των Ιπποτών.